Een bezoekster 22 jaar
Ik kwam op het DAC nadat ik na een opname thuis kwam te zitten zonder therapie. Ik had vrijwel geen sociaal netwerk en vond het lastig naar buiten te gaan of om iets te ondernemen. Toen ik voor het eerst op het DAC kwam vond ik het eigenlijk meteen al heel leuk en ik kon het goed met de rest van de mensen vinden. Het DAC was laagdrempelig en het lukte me ook steeds vaker om er naartoe te gaan. Soms kwam ik voor een gerichte activiteit en soms kwam ik gewoon zodat ik me wat minder alleen voelde. Het DAC heeft me ook geholpen met problemen waar ik tegenaan liep. Zo zijn we samen naar de hoorzitting van mijn studie geweest waardoor ik mijn studie toch mocht doorzetten ondanks de studievertraging die ik was opgelopen door mijn problematiek. Daarnaast heeft het DAC me geleerd dat ik mensen wel degelijk kan vertrouwen en dat ik er mag zijn. En ik kon er altijd mijn verhaal kwijt Met name de fotoshoots vond ik heel erg leuk om te doen! Het voelt als een huiskamer met familie waar ik juist altijd zo’n behoefte aan had.
Een bezoekster 21 jaar
Ik ben anderhalf jaar geleden op DAC Ten Kate gekomen. Nadat ik tijdens mijn laatste ROC studiejaar in een dip raakte. Ik ging nieuwe contacten van buitenaf ontwijken. Sinds ik op Ten Kate kom, merk ik dat ik steeds meer contacten van buitenaf ben gaan accepteren. Ik zit een stuk lekkerder in mijn vel. Het warme respectvolle welkom van Ten Kate geeft me mijn gevoel van eigenwaarde terug.
Een bezoekster 25 jaar
Mijn telefoon gaat in de ochtend: DAC Ten Kate: Als jullie ook zo balen van het slechte weer, doe dat dan hier. Hier is genoeg te doen en heb je niet in de gaten dat het weer eigenlijk niets is. Ik schiet in de lach. Dit is een voor mij typerend bericht van de begeleiders van de Ten Kate straat. Ze zijn enthousiast, gedreven en humoristisch. Mede hierdoor heerst er een ontzettend goede, positieve sfeer en het is zo fijn binnen te stappen op een plek waar je het idee hebt dat ze oprecht blij zijn dat je er weer bent. Op de Ten Kate straat zijn talloze activiteiten, hoewel ik geen zeer actieve deelnemer ben van het vaste programma vermaak ik me goed. Het is al goed als je er bent, er wordt gekeken naar wat in je straatje ligt. Voor de een betekend dit structuur: lekker mee gaan sporten of koken volgens programma. De ander komt om wat meer mensen te zien en maakt een praatje. Mij ligt het meer om wat crea spulletjes te pakken uit de kasten en in mijn eentje aan de slag te gaan. In de middag lunchen we met de meesten aan een enorme tafel en is het een gezellige drukte. Na afloop ruimen we samen de rotzooi op, iedereen krijgt een taakje. Iedereen is anders en toch is iedereen ook een. We helpen elkaar omdat iedereen op een verschillende manier in een lastige situatie zit. Natuurlijk is er soms onenigheid maar over het algemeen is er enorm wederzijds respect. Ik hoop dat DAC Ten Kate straat nog heel veel jonge mensen kan begroeten en dezelfde glimlach kunnen geven die ik krijg als ik binnenloop.
Een bezoekster 19 jaar
Voordat ik naar DAC Ten Kate ging zag mijn leven er depressief uit en had ik suïcidale gedachten. Ik zat 1,5 jaar opgesloten tussen 4 muren, geïsoleerd van de buitenwereld. Ik had geen vrienden of contacten. Ik zat alle dagen, de hele dag op mijn kamer, ik lag mijn bed, niks te doen. Ik had voor mijn gevoel niet echt een rede om op te staan, want ik had toch niks te doen. Via de huisarts kreeg ik te horen over DAC Ten Kate. Ik heb een sociale angst stoornis, dus ik durfde niet uit mezelf naar DAC te komen. Ik was bang voor mensen en zelfs voor de kleinste en stomste dingen. Zoals: waar moet ik mijn fiets zetten? Waar is de ingang? Moet de deur naar voren of achteren open getrokken worden? Gelukkig wou één van de begeleidsters mij ophalen. Dat vond ik heel fijn. Ik werd thuis opgehaald met de fiets. Uiteindelijk kwam ik binnen en ging ik samen met de begeleiding mijzelf voorstellen en ik kreeg een rondleiding. Ik was erg onzeker en verlegen, ik zat op een stoel en zei niks. Ik durfde niet eens een tekenblaadje te pakken. Ik moest heel nodig naar de wc maar hield het uren op. Ook durfde ik niet meer te eten of gesprekken te beginnen. Het was heel fijn dat mensen gesprekken met mij begonnen en me mee vroegen om dingen te doen. In de tijd dat ik op Ten Kate kom ben ik heel veel veranderd. Ik ben nogal aanwezig, durf gesprekken te voeren, mee te doen aan activiteiten, mee te eten, rond te lopen, grapjes te maken en gewoon helemaal mezelf zijn. Ik draai nu ook bardiensten, al te graag, terwijl ik dat maanden geleden nog voor geen goud durfde te doen. Ook heb ik de taak om de was te doen. Ik ben sociaal ook zoveel actiever. Vooral de gesprekken die iedereen met me voerde en me mee vroegen om bijvoorbeeld spelletjes te spelen. DAC heeft en helpt me nog steeds ontzettend veel, het is misschien overdreven om te zeggen maar DAC red echt mijn leven. DAC ondersteunt mij bij de kleinste dingen zoals, bellen naar de huisarts. Ik kan hier mezelf zijn. Ik zit niet meer tussen 4 muren op gesloten. Ik heb weer vrienden en ik heb mijn leven weer terug gekregen. Tuurlijk heb ik nog mijn momenten, maar het DAC helpt me enorm. Ik kan bij begeleiding en vrienden terecht met mijn problemen. DAC betekent ontzettend veel voor me, en ik kan niet voorstellen zonder. Wij zijn één familie. Ik heb de tijd van mijn leven hier. Ik heb weer een rede om me bed uit te komen. Als ik naar de toekomst kijk dan hoop ik dat ik mijn therapie gehad heb en genezen ben en voor zover dat kan. Ik heb een appartement, een relatie met een vriend/vriendin en ik heb een baan en ik ben gelukkig en zelfverzekerder. DAC is misschien niet mijn toekomst, maar ik zal deze plek en de mensen hier nooit vergeten.
Een bezoekster 22
Ik kom al een aantal jaren op het DAC. Werken deed ik al bij van Leeuwen maar daar buiten om ondernam ik weinig. Ik zat veel thuis als ik vrij was en dat vond ik maar niks. Via een vriend van me ben ik hier terecht gekomen. Ik hoorde de verhalen van hem en was benieuwd wat Ten Kate te bieden had. Uiteindelijk ben ik gaan kijken en nu kom ik er nog steeds. Hier kan ik ontzettend erg mijzelf zijn. Je wordt hier geaccepteerd zoals je bent en je mag zijn wie je bent. Iedereen is welkom en er hangt hier een hele fijne en prettige sfeer. Daarom vindt ik het heerlijk om hier te komen. Ik ben hier vaak maar 1 dag in de week maar daar haal ik wel veel heel voldoening uit. Als persoon ben ik door Ten Kate ook echt veranderd. Ik ben van mijzelf best een rustig en verlegen meisje. Vroeger had ik er moeite om te functioneren in een grote groep mensen. Voordat ik hier kwam ging ik vaak in een hoekje zitten en zonderde ik mij af. Nu durf ik tussen de groep in te gaan zitten en betrek ik mezelf er meer bij. Ik kan nu beter functioneren in een groep en ik merk nu dat ik die gezelligheid om me heen dan fijn vindt. Ik kom hier heerlijk tot rust en houdt mij vooral bezig met tekenen en puzzelen. Lekker rustig even kunnen ontspannen met creatieve dingen. Ook vindt ik het leuk om af en toe te gaan voetballen op het veldje. Op dit moment ben ik gelukkig en zie ik de toekomst positief tegemoet.
Een bezoekster 23 jaar
Zo maar rolde ik binnen. Ik had een slecht beeld bij het woord Ribw en er was weinig tot geen vertrouwen van mijn kant. Ik ging mee met mijn toenmalige vriend naar D.A.C. Ten Kate. Een feestje was er aan de gang en ik werd hartelijk ontvangen. Het viel me op dat iedereen het gezellig had, en vroeg of ik vaker kwam. Langzaam aan kwam ik er vaker en met de tijd werd het dagelijks. Ik hielp graag mee met schoonmaken en de weggeefwinkel. Met de kerst gaf ik een workshop kerststukjes maken, en zelfs de kerels onder ons deden mee. Ze nemen je zoals je bent, geen een karakter trekje wordt uitgelachen. Mijn vertrouwen wordt opgebouwd en het voelde als een warm nest. Veel maakte ik mee en ik kon altijd mijn verhaal kwijt. Ze hielpen mij met alles wat in hun macht lag. Zowel uitkering als met aanmelden voor een indicatie. Het is gemoedelijk en het voelt vaak als thuis komen. Ook de jongeren die over de vloer komen, Ik mag ze graag stuk voor stuk. En de beste vriendschap is daar ontstaan. Onderling wordt er geholpen en gelachen. Samen tekenen, of juist gamen. Maar ook huiswerk maken en sporten. Vaak gaan we samen wat drinken buiten huis en bezoeken een musea. We eten samen, altijd lekker en gezond. De jongere die er komen heb ik zien opbloeien. Sommige van heel stil naar een persoon van "Kijk mij nou!" Ik heb een hoop geleerd in de tijd dat ik bij D.A.C. Ten Kate over de vloer kwam, maar helaas moet ook ik verder. Een behandeling voor mijn Borderline, maar dit plekje heeft een plaats in mijn hart. Ze hebben me geholpen te vormen en ontdekken tot wie ik ben. En nu durf ik mijn dromen aan te gaan. Dat wens ik iedereen toe!
Zus van een bezoekster
Mijn zusje had door de therapie al heel veel stappen gemaakt maar door de dagbesteding op DAC ten Kate heeft ze nog meer stappen kunnen nemen. Ze is volwassener geworden en durft zich meer te mengen in grotere groepen. Ze is op een positieve manier erg vooruit gegaan. Ze ontploft niet meer zo heftig en kan de dingen beter uitpraten. Ik ben erg trots op haar
Van een moeder
Wat een voorrecht om in een land te leven waar dit soort plekken zijn. De begeleiding op ten Kate onderzoeken samen met de jongere wat ze nodig hebben om hun volwaardige plek in de maatschappij te vinden. Wat ik als ouder ervaar is dat het DAC een plek is waar je mag leren en waar samen om je missers wordt gelachen. Humor is een belangrijk ingrediënt. Toen ik onlangs op bezoek kwam had ik het gevoel bij een grote familie thuis te komen, met alles erop en er aan. Gezelligheid en ruzie, aanpakken en chillen, ouderen en jongeren. Het was een dynamisch geheel. Ik merk dat het een belangrijke plek is om de dagelijkse verantwoordelijkheid te leren; afspraken nakomen, koken, omgaan met financiën, keuken en bardiensten draaien, sport en spel en veel sociale activiteiten. Sowieso heeft een ieder een persoonlijk begeleider die stuurt op persoonlijke ontwikkeling, daarnaast werkt een jobcoach met ze aan de toekomst. Dankzij het DAC hoeft mijn kind niet doelloos op de bank te liggen zappen, hier wordt hij geactiveerd en blijven we een depressie voor. De eigenwaarde groeit en mijn kind voelt zich meer ontspannen en meer waardevol. Fijn dat er in ons land zulke plekken bestaan met zulke sociaal bewogen en competente mensen
29 jarige oudbezoekster
Bij Ten Kate denk ik aan twee dingen in het bijzonder: acceptatie en groepsgenoten/lotgenootjes in ervaringsdeskundigheid. Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen unieke ervaringen. Bij mij is dat HSP (hoog sensitief persoon). Prikkels komen allemaal even hard binnen en dat zorgt voor vermoeidheid, concentratieproblemen en moeilijk informatie kunnen verwerken. DAC Ten Kate heeft me op een mooie, leuke manier geholpen door gezamenlijk sporten, avondeten, boodschappen en spelletjes met leeftijdgenoten te doen. Daardoor ben ik de afgelopen vier en half jaar zelfverzekerder geworden in mijn energie en sociaal verkeer. Grappen en zelfspot die ik nu kan maken komen door de gezelligheid en warmte van de begeleiding. “ Talenten zijn om te ontdekken Fouten maken mag Elke dag is een nieuw begin Leeftijdsgenoten is iets wat je bind”
van een moeder
Als ik een plek mocht verzinnen waar mijn dochter helemaal op haar plek zou zijn, dan zou het precies hetzelfde als Ten Kate zijn